پس از افزودن ماده ريخته گري با عامل كند كننده، نمي توان از آن بدون سياليت استفاده كرد، زيرا دستگاه ريخته گري بدون سياليت در متراكم شدن مشكل دارد كه به طور جدي بر استحكام قالب ريخته گري تاثير مي گذارد.

در مورد سازندگان قالب‌های ریخته‌گری، در شرایط عادی، با توجه به آب و هوا در طول سال، در زمستان مواد منعقدکننده و در تابستان برای تنظیم تراکم مواد ریخته‌گری، کندکننده اضافه می‌کنند.زیرا دمای زیر 5 درجه و بالاتر از 33 درجه سانتیگراد بر زمان انجماد قالب ریخته گری تأثیر می گذارد.مناسب ترین دما برای ساخت قالب ریخته گری 15-25 درجه سانتیگراد است، اگر یک قالب ریخته گری مقاوم در برابر انفجار سریع خشک می شود، برای مداخله تنظیم باید کمتر از 15 درجه سانتیگراد به کلاسور اضافه شود.

اگر زمان گیرش بیش از حد طولانی باشد یا سیالیت مستقیماً پس از افزودن ریتاردر در تابستان از بین برود، یکی این است که کندکننده به مازاد اضافه می شود و دیگری اینکه نسبت ذرات درشت و پودرهای ریز در فرآیند ریخته گری غیر منطقی است. نسبتاگر نسبت ذرات درشت و پودر ریز نامعقول باشد، در هنگام ساخت و ساز، ماده ریخته گری در هنگام مخلوط شدن با آب جدا و طبقه بندی می شود.

اگر سیالیت عامل کند کننده در آزمایشگاه کاهش یابد، این دسته از مواد ریخته گری قابل استفاده نیست، دلیل اصلی این است که مقدار عامل کند کننده بیش از حد زیاد است.علاوه بر این، زمانی که سازنده در حال تولید است، کنترل نسبت فرآیند در طول تولید ضروری است.برای از بین بردن احتمال نامطلوب بودن محصول.

برای ریخته گری ها، به ویژه در تابستان یا زمستان، تنها سیالیت اندازه گیری شده در آزمایشگاه نمی تواند به عنوان پایه نهایی استفاده شود.از آنجا که اندازه سنگدانه های ریخته گری متفاوت است و دما در حین ساخت متفاوت است، تأثیر استفاده نیز متفاوت است.باید بر اساس دما و استفاده واقعی از پدیده باشد.

بنابراین سیال بودن قالب ریخته گری بسیار مهم است، بدون سیال بودن سایت هیچ راهی برای انجام ساخت و ساز وجود ندارد.